-
1 sich ekeln
мест.общ. (vor D) испытывать отвращение (к чему-л.) -
2 sich ekeln
отвращавам се -
3 ekeln
I vrsich \ekeln tiksinmek ( vor -den);er ekelt sich vor Ratten fareden tiksinires ekelt mich davor ondan iğreniyorum -
4 ekeln
ekeln vimp и sich ekeln (vor D) испы́тывать отвраще́ние (к чему́-л.), es ekelt mich [mir] davor, ich ek (e)le mich davor мне́ э́то проти́вно, меня́ тошни́т от э́того -
5 ekeln
es ekelt mich hnusí se mi, oškliví se mi -
6 ekeln
-
7 ekeln:
-
8 ekeln
I v/refl und v/t unpers.: es ekelt mich oder mich ekelt, ich ekle mich davor it turns me (right) off, it revolts me, it gives me the shivers (creeps umg.); ich ekle mich etc. vor ihm etc. he etc. gives me the creeps umg.* * *sich ekelnto nauseate* * *['eːkln]1. vtto disgust, to revolt, to nauseate2. vt imperses ekelt mich vor diesem Geruch/Anblick, mich or mir ekelt vor diesem Geruch/Anblick — the smell/sight of it fills me with disgust or revulsion, this smell/sight is disgusting or revolting or nauseating
3. vrto be or feel disgusted or revolted or nauseatedékeln — to find sth disgusting or revolting or nauseating
* * *[ˈe:kl̩n]I. vt▪ jdn \ekeln to disgust [or revolt] [or nauseate] sbII. vt impers▪ es ekelt jdn [vor jdm/etw] sb/sth disgusts sbes ekelt mich vor diesem Anblick the sight of it disgusts meIII. vrsie ekelte sich vor seinen Frettchen she found his ferrets revolting* * *1.reflexives Verb be or feel disgusted or sickened2.sich vor jemandem/etwas ekeln — find somebody/something disgusting or revolting
transitives, intransitives Verb; unpers3.mich od. mir ekelt davor — I find it disgusting or revolting
transitives Verb1)Hunde ekeln ihn — he finds dogs repulsive
2) (vertreiben)jemanden aus dem Haus ekeln — hound somebody out of the house
* * *A. v/r & v/t unpers:mich ekelt, ich ekle mich davor it turns me (right) off, it revolts me, it gives me the shivers ( creeps umg);ich ekle mich etcB. v/t umg:jemanden aus dem Haus ekeln make life in the same house intolerable for sb* * *1.reflexives Verb be or feel disgusted or sickened2.sich vor jemandem/etwas ekeln — find somebody/something disgusting or revolting
transitives, intransitives Verb; unpers3.mich od. mir ekelt davor — I find it disgusting or revolting
transitives Verb1)2) (vertreiben)* * *v.to disgust v. -
9 ekeln
'eːkəlnvsich ekeln — sentir asco, tomar asco
er ekelt sich vor Ratten las ratas le dan ascoII vunperses ekelt mich davor me da ascotransitives Verbjn aus einer Gruppe/aus dem Haus ekeln (umgangssprachlich & figurativ) espantar a alguien de un grupo/de la casa————————intransitives Verb————————sich ekeln reflexives Verbsich vor etw/jm ekeln sentir repugnancia hacia algo/alguien -
10 ekeln
'eːkəlnvsich ekeln vor — être dégoûté par, avoir le coeur levé par, avoir le coeur soulevé par
ekeln71e23ca0e/71e23ca0kelndégoûterunpersönlich Beispiel: mich ekelt es vor jemandem/etwas je suis dégoûté par quelqu'un/quelque choseBeispiel: sich vor jemandem/etwas ekeln éprouver de la répulsion pour quelqu'un/quelque chose -
11 ekeln
es ekelt mich jeg væmmes;etwas (N) ekelt mich an jeg får kvalme af ngt -
12 ekeln
-
13 ekeln
-
14 ekeln
vimp и sich ekeln (vor D)испытывать отвращение (к чему-л.) -
15 ekeln
ékeln sw.V. hb: unpers es ekelt jmdm./jmdn. davor това ме отвращава; sich ekeln отвращавам се, гнуся се, погнусявам се (vor jmdm./etw. (Dat) от някого, нещо).* * *unp, r: es ekelt mich, mir ekelt vor D, ich ekele mich vor D гнуся се, отвращавам се от -
16 ekeln
испы́тывать отвраще́ние (к чему-л.)es e kelt mich [mir] davór, ich ek(e)le mich davór — мне э́то проти́вно, меня́ тошни́т от э́того
-
17 ekeln
vrsich ekeln — to be disgusted ( vor + dat at)
-
18 ekeln
- {to disgust} làm ghê tởm, làm kinh tởm, làm chán ghét, làm ghét cay ghét đắng, làm phẫn nộ, làm căm phẫn = sich ekeln [vor] {to nauseate [at]; to sicken [at]}+ -
19 ekeln
I sich \ekeln (vor D) nifrət bəsləmək, iyrənmək (nədənsə); II vimp: es ekelt mich / mir zəhləm gedir -
20 ekeln
ekeln [ʼe:kl̩n]vtjdn \ekeln to disgust [or revolt] [or nauseate] sbes ekelt jdn [vor jdm/etw] sb/sth disgusts sb;es ekelt mich vor diesem Anblick the sight of it disgusts mevrsich [vor jdm/etw] \ekeln to find sth/sb disgusting [or revolting] [or nauseating];sie ekelte sich vor seinen Frettchen she found his ferrets revolting
См. также в других словарях:
ekeln, sich — sich ekeln V. (Oberstufe) Abscheu empfinden Synonym: zuwider sein Beispiel: Viele Menschen ekeln sich vor Insekten oder haben Angst vor ihnen. Kollokation: sich vor Spinnen ekeln … Extremes Deutsch
ekeln — ; es ekelt mich oder mir; sich ekeln; ich ek[e]le mich … Die deutsche Rechtschreibung
ekeln — 1. Abscheu/Ekel erregen, abstoßen, anekeln, mit Abscheu/Ekel/Widerwillen erfüllen, zurückstoßen, zuwider sein; (geh.): degoutieren; (ugs.): anstinken; (derb): ankotzen; (abwertend): anwidern; (veraltet): widern. 2. hinaustreiben, vertreiben; (ugs … Das Wörterbuch der Synonyme
ekeln — [ e:kl̩n]: a) <+ sich> Ekel empfinden: ich ekele mich vor Ratten. Syn.: zuwider sein. b) <unpers.; hat in jmdm. ein Gefühl des Ekels entstehen lassen: es ekelt mich/mir vor ihr. c) <itr.; hat bei jmdm. Ekel hervorrufen: der Anblick… … Universal-Lexikon
Ekeln — Êkeln, verb. reg. neutr. mit dem Hülfsworte haben. 1. Ekel erwecken. 1) Sinnlichen oder geistigen Ekel erwecken, mit der dritten Endung der Person. Der Zepter ekelt ihm, wie dem sein Hirtenstab, Hall. Wo aufgethürmte Speisen Ihm ekeln, Cron.… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
ekeln — e̲·keln; ekelte, hat geekelt; [Vr] 1 sich (vor jemandem / etwas) ekeln Ekel1 (vor / gegenüber jemandem / etwas) empfinden: Er ekelte sich vor dem Geruch; [Vimp] 2 es ekelt jemandem / jemanden vor jemandem / etwas jemand empfindet Ekel1 vor /… … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
ekeln — äkele ekeln (sich) krige (jet üvver sich) … Kölsch Dialekt Lexikon
schütteln — 1. durchbeuteln, durchrütteln, durchschütteln, erschüttern, hin und her bewegen, rütteln, schwenken; (ugs.): rammeln, rappeln, wackeln; (landsch.): schlickern; (südd., österr.): beuteln. 2. abschütteln, abwerfen, [her]ausschütteln, herunterwerfen … Das Wörterbuch der Synonyme
schütteln — rütteln; aufwühlen; durchschütteln * * * schüt|teln [ ʃʏtl̩n]: 1. a) <tr.; hat: jmdn., etwas [anfassen und] kräftig, schnell hin und her bewegen: die Flasche vor Gebrauch schütteln; jmdn. am Arm schütteln; den Kopf schütteln; <auch itr.> … Universal-Lexikon
grausen — erzittern; (sich) gruseln; schaudern * * * grau|sen [ grau̮zn̩]: 1. <itr.; hat von Furcht oder Widerwillen befallen werden: mir/mich graust; es grauste ihm/ihn bei dem Gedanken an die bevorstehende Prüfung. Syn.: sich ↑ ängstigen, sich ↑… … Universal-Lexikon
Grausen — Panik; Höllenangst (umgangssprachlich); Heidenangst (umgangssprachlich); Himmelangst (umgangssprachlich); Herzensangst * * * grau|sen [ grau̮zn̩]: 1. <itr.; hat von Furcht oder Widerwillen befallen werden … Universal-Lexikon